күбіту

син.: көпірту, бұрқырату, өкірту сөйл., төпеу сөйл.

Бастырмалатып сөйлей беру, бірінің үстіне бірін жаудыру.

Ойларында түк жоқ, асфальт жолдың қақ ортасында әңгімені күбітіп келеді (С.Бердіғұлов).